L-karnityna – prawidłowa suplementacja. Z czym łączyć L-karnitynę?

Właściwości

L-karnityna pomaga w transporcie długołańcuchowych kwasów tłuszczowych przez błonę mitochondrialną, uczestniczy w beta-oksydacji kwasów tłuszczowych, reguluje ilość acylo-CoA w komórkach i wolnego CoA wpływając na tworzenie ATP.

Przyjmowanie i suplementacja

L-karnitynę należy przyjmować przed posiłkiem lub wraz z nim. Zalecane jest podzielenie dziennej porcji na kilka mniejszych, co ułatwia wchłanianie i przyswajanie karnityny. L-winian L-karnityny może być szybciej wchłaniany i wykazuje większą biodostępność niż inne pochodne karnityny.

Określenie średniego zapotrzebowania grupy na L-karnitynę (EAR)

Dzienne średnie zapotrzebowanie na karnitynę wynosi 100-300 mg. Częściowo L-karnityna wytwarzana jest w organizmie, co zapewnia około 25% jej dziennego zapotrzebowania. Przyjmowanie L-karnityny z dietą szacuje się na około 20-300 mg/dobę u zdrowych dorosłych niebędących na diecie wegetariańskiej i około 1-3 mg/dobę u osób stosujących dietę wegetariańską.

Interakcje L-karnityny z lekami i składnikami odżywczymi

Interakcje leków z L-karnityną obejmują: zwiększone wydalanie L-karnityny z moczem, zaburzenia reabsorpcji L-karnityny z kanalików nerkowych, zmniejszenie poziomu L-karnityny w surowicy, zaburzenia metabolizmu L- karnityny w mitochondriach, zaburzenie endogennej biosyntezy L-karnityny.

• Zwiększone wydalanie L-karnityny z moczem powodują: dipiwoksyl adefowiru, antybiotyki piwaloilowe, cisplatyna, ifosfamid, kwas walproinowy.
• Zaburzenia reabsorpcji L-karnityny z kanalików nerkowych powodują: karbapenemy, cefalosporyna, cisplatyna, ifosfamid.
• Zmniejszenie poziomu L-karnityny w surowicy powodują: leki przeciwdrgawkowe, karbapenemy, cefalosporyna, cisplatyna, izotretynoina, lowastatyna, pyrimetamina, silfadiazyna.
• Zaburzenia metabolizmu L-karnityny w mitochondriach powodują: antracykliny, nukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy.

Zwiększone zapotrzebowanie na L-karnitynę

• Przyjmowanie leków przeciwretrowirusowych (np. podczas zakażenia HIV) może powodować niedobór L-karnityny.
• Niedobry żelaza, witaminy C i B6, lizyny, metioniny, niacyny powodują zaburzenie endogennej biosyntezy karnityny.

Specyficzne interakcje

• L-karnityna może zapobiegać kardiotoksyczności wywołanej przez antracykliny, takie jak doksorubicyna. Leki z tej grupy tworzą kompleksy ze składnikami błony mitochondrialnej, kardiolipiną oraz hamują enzym (transferazy karnityno-palmitoilowej), co jest mechanizmem ich toksycznego działania.
• Cisplatyna i izofosfamid stosowane w chemioterapii zwiększają wydalanie L-karnityny z moczem i prowadzą do jej niedoboru w surowicy.
• Kwas walproinowy zmniejsza stężenie wolnej i całkowitej L-karnityny w surowicy i wzrost stosunku acylokarnityny do wolnej L-karnityny. Zaleca się suplementację L-karnityny u osób stosujących kwas walproinowy.

Rady praktyczne wg dr Kuklinskiego

Do przeprowadzenia syntezy karnityny nasz organizm potrzebuje siedmiu różnych enzymów, jak również metioniny, lizyny, witaminy C, żelaza, niacyny, witaminy B6 oraz alfa – ketoglutaranu. Jeżeli zabraknie chociażby jednej z wymienionych wyżej substancji, własna synteza karnityny, a tym samym transport kwasów tłuszczowych ulega zahamowaniu, co może prowadzić do poważnych problemów szczególnie u tych osób, których zaopatrzenie w karnitynę z pożywienia również jest niskie (wegetarianie bądź weganie).